Избранное сообщение

Գաբրիել Գարսիա Մարկես. Մտքեր

1.Ես քեզ սիրում եմ ոչ նրա համար, թե ով ես դու, այլ նրա համար, թե ով եմ ես, երբ քո կողքին եմ: 2. Ոչ մեկը արժանի չէ քո արցունքներին: Իսկ ...

понедельник, 13 января 2020 г.

Գաբրիել Գարսիա Մարկես. Մտքեր

1.Ես քեզ սիրում եմ ոչ նրա համար, թե ով ես դու, այլ նրա համար, թե ով եմ ես, երբ քո կողքին եմ:
2. Ոչ մեկը արժանի չէ քո արցունքներին: Իսկ ով արժանի է, երբեք քո արտասվելու պատճառը չի դառնա:
3. Միայն այն պատճառով, որ մեկը քեզ չի սիրում այնպես, ինչպես դու ես ուզում, չի նշանակում, որ նա քեզ չի սիրում ամբողջ սրտով:
4.Իսկական ընկերը նա է, ով կբռնի քո ձեռքը և կզգա քո սիրտը:
5. Ինչ-որ մեկի համար թախծելու վատթարագույն միջոցը` լինել նրա կողքին և հասկանալ, որ նա երբեք քոնը չի լինելու:
6. Երբեք չդադարես ժպտալ, եթե նույնիսկ տխուր ես, քանի որ ինչ-որ մեկը կարող է սիրահարվել քո ժպիտին:
7. Այս աշխարհում դու ընդամենը մի մարդ ես, բայց ինչ որ մեկի համար դու մի ամբողջ աշխարհ ես:
8. Մի վատնիր ժամանակը նրա վրա, ով չի ցանկանում այն անցկացնել քեզ հետ:
9. Հնարավոր է աստված ցանկանում է, որ մենք հանդիպենք ոչ այն մարդկանց, քանի դեռ չենք հանդիպել այն միակին: Որպեսզի երբ դա վերջ ի վերջո տեղի ունենա, մենք երախտապարտ լինենք:
10. Մի լա, որովհետև դա անցել է: Ժպտա, քանի որ դա եղել է:
11. Միշտ էլ կգտվեն մարդիկ, որոնք քեզ ցավ կպատճառեն: Պետք է շարունակել հավատալ մարդկանց, ուղղակի լինել փոքր-ինչ զգույշ:
12. Դարձիր ավելի լավը և ինքդ հասկացիր` ով ես դու, նախքան կհանդիպես նոր մարդու և հույս կունենաս, որ նա կհասկանա քեզ:
13. Այդքան ջանք մի գործադրիր, ամեն լավ բան տեղի է ունենում անսպասելի:

воскресенье, 12 января 2020 г.

Մի չստացված դավադրության պատմություն


«Հայկական ժամանակ»-ը հոդված է հրապարակել, որտեղ նկարագրված են Նիկոլ Փաշինյանի եւ նրա ընտանիքի դեմ`մեկ տարուց ավել կազմակերպված հակաքարոզչութան սխեմաները, մասնակիցները, նպատակները, մի խոսքով՝ իշխանության դեմ սանձազերծված դավադրությունը։ 

суббота, 11 января 2020 г.

Գյումրիում տեղի ունեցած սպանդից 5 տարի անց

Վաղը լրանում է Գյումրիում տեղի ունեցած ոճրագործության՝ Ավետիսյանների ընտանիքի սպանդի 5 տարին...
2015 թվականի հունվարի 12-ին Գյումրիում տեղակայված ռուսական 102-րդ ռազմաբազայի զինծառայող Վալերի Պերմյակովը՝ լքելով զորամասը, լուսաբացին մուտք էր գործել Ավետիսյանների տուն ու սպանել ընտանիքի բոլոր անդամներին: Ողջ օրվա ու հաջորդող օրերի ընթացքում հանրապետությունն ու քաղաքը շոկի մեջ էին, Գյումրին՝ առանձնակի լարվածության, քանի որ հանցագործը հեռացել էր անհայտ ուղղությամբ եւ հնարավոր էր նոր ողբերգություն: 
Մի քանի ժամ շարունակ ռուս զինվորականներն ու հայ իրավապահները փնտրում էին ոճրագործին, որին հայտնաբերեցին կեսգիշերին մոտ՝ հայ-թուրքական սահմանի հատվածում: Հենց այստեղից էլ սկսվեցին այս ոճրագործության հետ կապված բազմաթիվ ու բազմապիսի կնճռոտ հարցերը. ինչու՞ հենց ռուս սահմանապահները հայտնաբերեցին հանցագործին, միգուցե հայերն էին հայտնաբերել, բայց...
Ինչու՞ Պերմյակովը եւ նրա գործը հանձնվեցին ռուսների իրավասությանը, արդյո՞ք նա մենակ էր եղել, ոճրագործության ի՞նչ շարժառիթներ ու վարկածներ կան եւ այլն, եւ այլն: Հայ հանրությանը հատկապես հուզում էր Պերմյակովին ռուսական իրավասությանը հանձնելու եւ ռուսական ռազմաբազայի տարածքում պահելու պահը:
Այս եւ այլ հարցեր մինչ օրս չեն ստացել իրենց ճշգրիտ պատասխանները․․․