ԵՎ «ՇԵՖԸ» ՀԱՅՏՆՎԵՑ ՎԵՐՋԻՆ ՊԱՀԻՆ

Մեծամասնական առաջադրումներից ամենաանակնկալը, անսպասելին ու աղմկոտը եղավ առաջադրման ժամկետի վերջին օրը, վերջին րոպեներին: «Ժառանգություն» կուսակցության առաջնորդ  Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր թեկնածությունն առաջադրեց այն ընտրատարածքում, որտեղ առաջադրվել էր Հայ ազգային կոնգրեսի ներկայացուցիչ Նիկոլ Փաշինյանը:

Ո՞րն է Ր.Հովհաննիսյանի առաջադրման մեջ անակնկալն ու անսպասելին, ինչու՞ այդքան աղմուկ բարձրացավ դրա շուրջ, ի՞նչ մի զարմանալի բան կա այն փաստի մեջ, որ ՀՀ քաղաքացին, քաղաքական գործիչը, կուսակցության առաջնորդը իր թեկնածությունն է դնում նաեւ մեծամասնական ընտրակարգով: Եթե չլինեին մի քանի հանգամանքներ, ընդհակառակը, այդ փաստը շատ ողջունելի կլիներ: Իսկ նման հանգամանքներ կան ու դրանք մի քանիսն են:

ՑՈՒՑԱԿԱՅԻՆ ԱԺԻՈՏԱԺ

Այս օրերին հրապարակվում են կուսակցությունների ու քաղաքական ուժերի համամասնական ցուցակները՝ հանրության ու քաղաքական շրջանակներում առաջ բերելով զարմանք, հիասթափություն, դժգոհություն, կուսակցալքում: Իհարկե, վերջին երկուսը իշխանական կուսակցություններին չեն վերաբերում, համենայն դեպս հրապարակայնորեն կուսակցականները չեն դժգոհում, որ հայտնվել են ցուցակի ետին մասերում, կամ ընդհանրապես չկան որեւէ մասում: Ցուցակում չհայտնված ՀՀԿ-ականները հո ՙխելքերը հացի հետ չեն կերել՚, որ հրապարակավ իրենց դժգոհությունն հայտնեն Սերժ Սարգսյանի որոշմանը, երեւի մտածում են՝ հետո ինչ-որ կերպ ՙկպլստան՚ խորհրդարան:
Թերեւս նույնը կլինի նաեւ ԲՀԿ-ի ու ՕԵԿ-ի ցուցակների պարագայում, հատկապես առաջինի: ՕԵԿ-ի մասով դժվար է բան ասել, քանի որ շատ անորոշ է նրա ճակատագիրը՝ ինչպե՞ս են մտնելու խորհրդարան:

ԱՆՈՒՂՂԵԼԻ ՆՈՒՆԵՆ ՈՒ «ՔՈՌ» ԿՈՊԵԿԻ ԱՐԺԵՔԸ

Թվում էր, մարտի 1-ին զոհվածների մասին մեծ աղմուկ հանած հայտարարությունից հետո, Նունե Եսայանը նման թեմաներով խոսելուց առաջ մի քիչ ծանրութեթեվ կանի իր ասելիքը, որպեսզի չհայտնվի անհարմար դրության մեջ եւ չարժանանա հասարակական պարսավանքի: Հիշեցնենք, որ մարտի 1-ից հետո երգչուհին 10 զոհերի պատասխանատվությունը դրել էր հենց վերջիններիս վրա՝ ասելով, թե իրենք են մեղավոր, քանի որ «ճիշտ ժամանակին ճիշտ տեղում չէին հայտնվել»:

ՍՊԱՐԱՊԵՏԻ ԿԵՐՊԱՐԸ

Մարտի 5-ը Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան օրն է: Նորանկախ Հայաստանի պատմության մեջ նա առանձնահատուկ դեր է ունեցել: Թե կենդանության օրոք, թե ողբերգական մահվանից հետո նրա մասին հնչել են թե դրական, թե բացասական կարծիքներ, այս կամ այն հայացքով դիտարկվել նրա գործունեությունը, բայց որեւէ մեկը չի ժխտել Վազգենի ունեցած դերակատարությունն ու ավանդը:

Լ. ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ ԱԿԱՆՋՆԵՐԸ ՉԻ ՏԵՍՆՈՒՄ

Մարտի 1-ի հանրահավաքում ՀԱԿ առաջնորդ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի ելույթն իր բնույթով ուրվագծային-էսքիզային էր, ուր նա կարճ ակնարկներով անդրադարձավ վերջին շրջանի հասարակական-քաղաքական մի քանի իրողությունների:


Բացի Կոնգրեսի համամասնական ցուցակը կազմելու համատեքստում՝ «դասական ուղղագրությանը» վերադառնալու փոխաբերական նկատառումից, ինչը ինքնին իր մեջ ինտրիգային տարր պարունակում է եւ ինչ-որ տեղ նշանակում է հին գվարդիականների հետ ընտրությանը գնալու մեսիջ, առաջին նախագահի դիտարկումներից հետաքրքիր էր նաեւ նրա գնահատականը ԲՀԿ-ին Վարդան Օսկանյանի անդամագրության փաստին: Հետաքրքիր է է, որ նրա գնահատականը խստորեն տարբերվում է ընդդիմադիր -կոնգրեսական եւ վերլուծական որոշ շրջանակների գնահատականներից, որոնք դրա ետեւում տեսնում են Ռոբերտ Քոչարյանին ու նրա հնարավոր վերադարձը:

ԿՈՆԳՐԵՍՆ ՈՒ ՀԱՆՐԱՅԻՆ ՍՊԱՍԵԼԻՔՆԵՐԸ

Հայ ազգային կոնգրեսը վերսկսեց հանրահավաքների շարքը՝ անցկացնելով այս տարվա առաջին հանրահավաքը: Որպես իրողություն՝ Կոնգրեսի երեկվա հանրահավաքն աչքի է ընկնում մի քանի առանձնահատկություններով: Նախ, դա տեղի է ունենում մարտի 1-ին, մի օր, որն իր մեջ ամփոփում է Կոնգրեսի առաջնորդությամբ ձեավորված համաժողովրդական շարժումը, իշխանության բռնազավթման հետեւանքով առաջացած ներքաղաքական ճգնաժամը, ժողովրդի դեմ գործադրված բռնի ուժը եւ դրա արդյունքում առավել խորացած անջրպետը իշխանության ու հասարակության միջեւ:

ՄԵԶ «ԿՈՃԱԿ ՍԵՂՄՈՂՆԵՐ»ՊԵՏՔ ՉԵՆ

Այսօր Հայաստանում գործող խորհրդարանի կազմն ու ուժերի դասավորվածությունը չի արտահայտում այն տրամադրությունները, որոնք առկա են հասարակության մեջ: Խեղված է ուժերի տեղաբաշխման համամասնությունը, ցածր է խորհրդարականների ինտելեկտուալ մակարդակը, նրանցից շատերը կոչված չեն օրինաստեղծ աշխատանքի, թերեւս չեն էլ խորամուխ լինում  ու հասու չեն այն օրինագծերի բովանդակությանը, որոնք դրվում են քննարկման ու քվեարկության: Պատահական չէ, որ ժողովուրդը պատգամավորներից շատերին կնքել է «կոճակ սեղմողներ» անունով: