Իսկ եթե մի բան չստացվի՞…

Երեւում է, սոցիոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանը համապատասխան գրասենյակից հերթական պատվերն է ստացել: Ականավոր սոցիոլոգը  հարցումներ է անցկացրել Հայաստանի բոլոր մարզերի 1650 ընտրողների շրջանում եւ պարզել, որ ընտրողների ընդդիմադիր հատվածի 30.4%-ը ՀՀ նախագահի թեկնածու է տեսնում ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանին: Ուրեմն, իջեցված պատվերի ու հարցման մեխը եղել է հենց այս միտքը. որ հենց Գագիկ Ծառուկյանը ներկայացվի որպես ընդդիմության նախընտրելի թեկնածու: Եթե հաշվի առնենք այն, որ Ադիբեկյանը ավանդականորեն ոչ ջերմ (մեղմ ասած) հարաբերություններ ունի Գագիկ Ծառուկյանի ու ԲՀԿ-ի հետ, նաեւ այն, որ սույն սոցիոլոգը բնավ էլ օբյեկտիվությամբ չի փայլում, հասկանալի է դառնում, թե ի՞նչ կամ ու՞մ պատվերն է նա կատարում: Չնայած այս հարցը ընդհանրապես անտեղի է. էլ ու՞մ պատվերը պետք է կատարի Բաղրամյանի 26-ի սոցիոլոգը:

Ի՞նչ է թաքնված նախագահական «շշպռոցի» ետեւում

ՀՀԿ-ԲՀԿ փոխհարաբերությունները կարող են զարգանալ նոր նրբերանգներով: Երբ խոսք է գնում այս երկու կուսակցությունների առնչությունների մասին, նախ եւ առաջ նկատի է առնվում Սերժ Սարգսյան-Գագիկ Ծառուկյան փոխհարաբերությունը: Երբ առաջ է գալիս ԲՀԿ-ի` կոալիցիա մտնել-չմտնելու հարցը, որը նշանակում է ՀՀԿ-ի հետ դաշնակցային հարաբերություն, դրան անմիջապես հետեւում է նախագահական ընտրություններում Գագիկ Ծառուկյանի` Սերժ Սարգսյանին սատարել-չսատարելու հարցադրումը:

Դաշտի ու արահետի միջակայքում

Տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններից հետո քաղաքական ու հասարակական դաշտի ողջ ուշադրությունը տեղափոխվում է առաջիկա նախագահական ընտրությունների վրա: ՏԻՄ ընտրություններում քաղաքական ուժերը, մասնավորապես` իշխանությունը, փորձարկեցին ինչ-որ կոմբինացիաներ, հիմնական պայքարից ու «մեծ կռվից առաջե (եթե, իհարկե, մեծ կռիվ լինի) նախապատրաստական աշխատանքներ տարան համայնքներում, ապահովեցին իրենց տեղական «բագաժըե եւ հիմա լիաթոք կգնան նախագահական ընտրությունների: Ժամանակային առումով եւս նախագահական ընտրությունների գործընթացին անցնելու ճիշտ ժամանակն է. աշուն է, սկսվում են քաղաքական ակտիվ գործընթացները, մեկնարկել են Ազգային ժողովի նիստերը:

Նորընտիր քաղաքապետ ու ավագանի. ով ով է

Տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններից հետո քաղաքական ու հասարակական դաշտի ողջ ուշադրությունը տեղափոխվում է առաջիկա նախագահական ընտրությունների վրա: ՏԻՄ ընտրություններում քաղաքական ուժերը, մասնավորապես` իշխանությունը, փորձարկեցին ինչ-որ կոմբինացիաներ, հիմնական պայքարից ու «մեծ կռվից առաջե (եթե, իհարկե, մեծ կռիվ լինի) նախապատրաստական աշխատանքներ տարան համայնքներում, ապահովեցին իրենց տեղական «բագաժըե եւ հիմա լիաթոք կգնան նախագահական ընտրությունների: Ժամանակային առումով եւս նախագահական ընտրությունների գործընթացին անցնելու ճիշտ ժամանակն է. աշուն է, սկսվում են քաղաքական ակտիվ գործընթացները, մեկնարկել են Ազգային ժողովի նիստերը:

Ճշմարտության պահը

Սերժ Սարգսյանը Գյումրի կատարած այցելության ժամանակ ի վերջո խոստովանեց, որ Սամվել Բալասանյանը կոնկրետ իր նախընտրած թեկնածուն է, ու կոնկրետ ինքն է ընտրապայքարային ասպարեզ հանել նրան: Այսինքն, ճիշտ էին տեւական ժամանակ մամուլում հրապարակվող այն տեղեկությունները, թե Սամվել Բալասանյանը նախագահական այցելել է Գյումրու քաղաքապետի պաշտոնում առաջադրվելու ու Սերժ Սարգսյանի քավորությունը ընդունելու, այլ կերպ ասած` «դաբրոնե ստանալու հարցով (չնայած նույն Գյումրիում Սերժ Սարգսյանը փորձել է իրենից հեռացնել «յուրայինե «օտարե, «դաբրո», «զապրետ», իր խոսքերով ասած, գողական տերմինները). «Այո’, իրականությանը համապատասխանում են մամուլի այն պնդումները, որ Սամվել Բալասանյանին ես եմ առաջարկել առաջադրվել քաղաքապետի թեկնածու: Այո’, դա այդպես է»: