Մինչ քաղաքական ուժերն առաջիկա պայքարից առաջ իրենց մարտավարական քայլերն են մտմտում, տեղի ունեցան մի քանի իրադարձություններ, որոնք բացահայտում են հայաստանյան իրականության մի քանի բնորոշ կողմերը: Այդ իրադարձություններից մեկը, չնայած իր տեղային նշանակությանը, հեռանկարի տեսակետից կարող է կարեւորագույն ազդակ լինել քաղաքական ընդհանուր գործընթացի համար: Խոսքը Իջեւանի քաղաքապետի ընտրության մասին է:Այստեղ ընտրական պայքարի մեջ էին մտել երկու իշխանական կուսակցությունների՝ ՀՀԿ-ի ու ԲՀԿ-ի ներկայացուցիչները, որոնք ինչքան էլ հանդիսանան կոալիցիոն գործընկերներ, այնուամենայնիվ անհաշտ մրցակիցներ են լինելու առաջիկա համապետական ընտրությունների ժամանակ: Այդ ներքին անհաշտությունը միշտ էլ եղել է, սակայն ՙխաղաղ՚ ժամանակներում իր դրսեւորումն է ստացել դիվանագիտական քողի տակ: Ընտրություններում այդ դիվանագիտությունը նահանջելու է՝ իր տեղը զիջելով կոշտ ու բաց պայքարին…
Իջեւանում ձայների գերակշիռ մեծամասնությամբ հաղթանակ տարավ ԲՀԿ ներկայացուցիչը: Որքան էլ ՀՀԿ-ի ղեկավարներն այսօր շնորհավորեն մրցակցի հաղթանակը եւ ձեվ անեն, թե, ինչ է եղել, ամեն ինչ նորմալ է, կայացել են սովորական ընտրություններ եւ լավ աշխատած թեկնածուի թիմը հաղթել է, սակայն նրանք մտահոգվելու խնդիր ունեն. եթե առանձին վերցված մի քաղաքում ՀՀԿ-ն այսօր պարտվում է, դա վաղը կարող է լինել նաեւ հանրապետության առանձին վերցված շատ համայնքներում:
Ընդ որում՝ մտահոգվելու մեկ այլ առիթն էլ այն է, որ այդ պարտության ձեւակերպմանը իրենց որոշակի մասնակցությունը բերեցին ընդդիմադիր դաշտի քաղաքական ուժերի (ՀՅԴ, ՀԱԿ, Ժառանգություն) տեղական կառույցները: Որքան էլ ՀԱԿ-ի ու Ժառանգության պատասխանատուները հայտարարեն, թե իրենք ԲՀԿ թեկնածուին սատարելու քաղաքական որոշում չեն ունեցել (միայն ՀՅԴ-ն է այդպիսի որոշում ունեցել), դա ընդամենը ձեւական հայտարարություն է. փաստն այն է, որ մի քանի քաղաքական ուժերի ընդհանուր ջանքերի շնորհիվ ՀՀԿ-ն չկարողացավ իր ավանդական մեթոդի միջոցով՝ ընտրակեղծիքներով հաղթանակ տանել: Նշանակում է, քաղաքական կամքի, ներքին տարաձայնությունները մի կողմ դնելու, հին հաշիվները ժամանակավորապես մոռանալու ու ցանկության դեպքում, ընդդիմությունը կարող է վերահսկելի դարձնել ընտրական գործընթացները եւ թույլ չտալ ՀՀԿ-ին կեղծել ընտրություններն ու զբաղվել թվանկարչությամբ:
Մինչ այդ՝ ՀՀԿ-ն մտահոգվելու այլ խնդիրներ էլ ունի: Այս կուսակցության առանձին ներկայացուցիչներ չեն դադարում հայտնվել սկանդալների կենտրոնում. հանրապետական վարչապետւ ճոճվող ՙսֆաթով՚ ու կակազող լեզվով ելույթ է ունենում հանրային միջոցառման ժամանակ, ՀՀԿ-ական նախարարը խորհրդարանում բյուջետային քննարկումների նիստում համակարգչով շարիկ է գլորում, ՀՀԿ-ական մարզպետն էլ օրը ցերեկով, հանրային վայրում կին է ծեծում:
Այն, որ հանրապետականների մեծ մասի համար տարատեսակ սկանդալների կենտրոնում հայտնվելը արտառոց չէ, ընդհակառակը՝ այս կուսակցության համար սովորական երեւույթ է, նորություն չէ: Նման բազմաթիվ դեպքեր են եղել, ՀՀԿ-ն ունի իր զտարյուն ու մշտական սկանդալիսները, որոնց օրը օր չի եղել իրենց վարքի պատճառով հանրության ուշադրության կենտրոնում հայտնվելու համար: Սակայն գնալով հանրապետական սկանդալիսների շրջանակը ընդլայնվում է՝ համալրում ստանալով ավելի բարձրաստիճաններով ու ՙինտիլիգենտներով: Լֆիկ Սամոն ու ալրաղացի Լյովը ՙգլուխը քարն են տտվել՚: ՙԻնտիլիգենտ՚ վարչապետի ՙկայֆոտ՚ դեմքն ու ՙկապ ընկնող՚ լեզուն ինչ ասես արժեն: Ումից է պակաս: Ինչու՞ ինքն էլ չպետք է դառնա ՙքյաբաբային՚ կուսակցության օրգանական մասնիկը: Իհարկե, խոսքը գինովցած լինելուն չի վերաբերում: Բոլորս էլ նման վիճակներում հայտնվում ենք՝ մի քիչ ավել, մի քի պակաս: Հարցն այն է, թե հանրապետության թիվ երրորդ պաշտոնյան ինչպես կարող է՝ քիչ է թե հանրային վայրում հայտնվի նման վիճակով, դեռ մի բան էլ ժողովրդին հիմարի տեղ դնի, իր պապի հեքիաթները պատմի ու ամբողջ ՙմեղքը՚ գցի տեխնիկայի վրա: Ինքը ոչ մի կաթիլ չի խմել, էդ անտեր կամերան է մի քանի գրամ ալկոհոլ խառնել իր պատկերով տեսաերիզին, այդ տեսաերիզն էլ հարբած-հարբած հայտնվել է էկրաններին: Իսկական տեխնիկական ու ալկոհոլային դավադրություն խեղճ վարչապետի դեմ:
Հանրությունը դեռ չէր մարսել Տիգրան Սարգսյանի ալկոհոլային արկածները, երբ Ազգային ժողովի նիստի ժամանակ սկսեց ՙշարիկ գլորել՚ Էներգետիկայի նախարար Արմեն Մովսիսյանը: Այստեղ տեխնիկայի մատն էլի խառն էր: Նախարարը մեղավոր չէ, նրան գայթակղել է էլի էդ անտեր տեխնիկան՝ համակարգչային խաղը: Ձանձրացնող բյուջեի ոչինչ չասող քննարկման ժամանակ խեղճ մարդն ինչպես կարող էր դիմանալ գույնզգույն շարիկների գայթակղությանը: Դժվար է, դժվար…
Էլ ավելի դժվար է Սյունիքի մարզպետ Սուրեն Խաչատրյան-Լիսկայի գործը: Վարչապետն ու էներգետիկայի նախարարը իրենց ՙկայֆին՚ արաղ են խմում ու շարիկ գլորում: Իսկ խեղճ Լիսկան օրը ցերեկով, հանրապետության կենտրոնում, մարդկանց աչքի առաջ կին պետք է ծեծի: Այստեղ տեսա-ձայնախաբկանքի կամ գայթակղության էֆեկտը չի աշխատի: Կին, տղամարդ գայթակղության թեման եւս չի աշխատի, խոսքը ոչ միայն կնոջ, այլեւ գործարար կնոջ մասին է: Էս մեկն ինչպես արդարանա. ամենահեշտ տարբերակը՝ կարող է ասել, որ ոչ թե ինքը, այլ իրեն են ծեծել: Մեր դատարանների համար դրանից հեշտ բան չկա: Մի երկու վկա, հորինովի սյուժե ու ծեծված Լիսկա, ծեծող Սիլվա պատմությունը պատրաստ կլինի, վատագույն դեպքում՝ նախահարձակ Սիլվա…
Համլետ Կիրակոսյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий